25 maart- De Doormidden Gezaagde met Julia Ghysels
Een actrice wordt door Amsterdam Poet’s Theater gevraagd voor een solo. Wanneer ze het script leest ontdekt ze dat haar rol nauwelijks tekst heeft in een stuk vol andere personages, terwijl ze wel alleen op het toneel staat. Bovendien blijkt haar personage tijdens het stuk doormidden te worden gezaagd.
In oktober 2023 ging Op Hoop Van Zegen in première, waar ik als speler aan meewerkte, bij Dood Paard. Dood Paard maakt theater vanuit een collectief werkproces, waarbij de spelers en 2 vormgevers/technici de voorstelling van naaldje tot draadje met elkaar maken.
Op Hoop van Zegen is een naturalistisch drama dat werd geschreven door Herman Heijermans omstreeks 1900. Het wordt gezien als een tekst die tot de Nederlandse canon behoort. Het stuk vertelt het drama van een vissersfamilie, waarvan de zonen een schip op gejaagd worden dat in feite niet zeewaardig is. Ik speel hierin meerdere rollen: Geert, één van de zonen. Clémentine, de dochter van de reder, die weet dat haar vader een gebrekkig schip de zee opstuurt. En Mathilde, de vrouw van de reder.
Deze interpretatie van Dood Paard, gespeeld met een bezetting van vijf spelers, werd door de pers en publiek lovend ontvangen.
Bar by bar, night by night, story by story, onward! baseert zich op Allah 99, Hassan Blasims brutale debuutroman waarin een schrijver de wereld afreist om de verhalen van 99 mensen uit het Midden-Oosten op te tekenen: een DJ die tijdens de bezetting van IS als dokter in een ziekenhuis werkte, een man die winst maakt met de verkoop van dode vliegen, een Iraakse taxichauffeur die maar blijft huilen terwijl hij allerlei soorten ziektes verzamelt.
Van de Youtube Man tot Ali Transistor: in elk verhaal schuilt het surreële in het reële, de banaliteit in de tragiek. Tussen bier zuipen, een blowjob en een autobom is het maar één stap. Wat is schijn, wat is echt? Het is precies die grens die Enkidu onderzoekt in deze Sheherazade-achtige verhalen marathon, waarin drie performers en een DJ in de huid en het hoofd kruipen van de romanpersonages.
Enkidu Khaled beweegt zich heen en weer tussen het Midden-Oosten en Europa. Hij gebruikt het theater om verhalen te vertellen die de clichés en fantasieën van beide werelden over elkaar uitdagen. Bar by bar, night by night, story by story, onward! vertrekt van een fascinatie voor eigentijdse storytelling als een middel om grip te krijgen op een versplinterde wereld.
Het publiek zit in twee groepen naast elkaar, maar ziet elkaar niet. De tribune en de speelvloer zijn door een muur in tweeën gedeeld. Wie ziet wat? Zien we hetzelfde? Wat is de werkelijkheid? En waarom willen we die zo graag snappen?
What Ever Happened to Mr. Pete is not your usual play. Deze vervreemdende theaterervaring is een zoektocht naar de waarheid achter Mr. Pete. Wie is hij? En wie zijn wij eigenlijk? Een noodzakelijke vraag in tijden van algoritmes, digitalisering en de viering van ons geluk als vrij individu. Een voorstelling over eenzaamheid, gemeenschappelijkheid en controleverlies. Grip verliezen en het gevoel hebben daarin alleen te zijn. Een gedeelde zoektocht, want ook Mr. Pete leert zichzelf kennen in korte, grappige scènes, bevolkt door een bonte stoet personages.
https://www.hzt.nl/speelt/what-ever-happened-to-mister-pete
Hoe ging het ook alweer? De Rattenvanger lokt alle ratten uit de stad en als hij vervolgens zijn beloofde geld niet krijgt, fluit hij alle kinderen weg. De ouders radeloos achterlatend. Maar wat was nu de moraal van dit verhaal? Afspraak is afspraak? Het ontlopen van verantwoordelijkheid heeft consequenties?
Regisseur Sarah Moeremans en schrijver Joachim Robbrecht herschrijven De Rattenvanger van Hamelen tot een satire over de opvoeding van onze kinderen. Want wie weet er nu eigenlijk het beste wat goed is voor onze kinderen? Kinderen van nu klimmen op barricades en komen in opstand. Zijn zij hun onschuld verloren? Of is protest iets van alle generaties?
Dood Paard speelt het legendarische stuk De Meiden van de dief, toneelschrijver, zwerver, bedelaar, smokkelaar, pornograaf, dichter, romancier, prostitué Jean Genet.
Des Brébis Enragés’ (‘Woedende Schapen’) was de kop boven het artikel in het Franse weekblad Détective op 9 februari 1933. Op de cover staan de twee zusjes Christine en Léa Papin, allebei gekleed in een dienstjurkje met een kanten kraag.
‘Twee engeltjes? Nee! Twee monsters die in Le Mans hun madame en haar dochter de ogen uitrukten. Met lege oogkassen, ingeslagen schedels stierven de slachtoffers na een verschrikkelijk lijden.’
De zusjes Papin werkten als dienstmeisje bij de familie Lancelin in Le Mans en stonden bekend als perfecte dienstmeisjes. Wanneer meneer Lancelin op 2 februari 1933 ’s avonds thuiskomt treft hij zijn vrouw en dochter in de gang aan in een bloedplas. De meiden hebben hen vermoord en het hele huis kort en klein geslagen. Vervolgens hebben ze zich gewassen en zijn samen in één bed gaan liggen.
Jean Genet las dit artikel in de gevangenis en schreef Les Bonnes. In de voorstelling van Dood Paard worden de zussen gespeeld door Marloes IJpelaar en Manja Topper en Madame door de Braziliaanse performer Rodrigo Batista.
Twee meiden/zussen zijn in dienst bij Madame. Als Madame niet thuis is spelen ze een rollenspel waarbij de éne meid Madame speelt en de andere meid haar eigen zus. Het is een spel om eindelijk wraak te nemen, maar ook om beurtelings een keer Madame te kunnen zijn én de ultieme, perfecte meid te spelen. Het is een spel tussen klassen waarbij de vaak onzichtbare onderklasse de bovenwereld ontmoet, vergelijkbaar met de onlangs meermaals gelauwerde film Parasite van Bong Joon-ho. Madame wordt in dit spel verheerlijkt als een Maria, maar ook vernedert en vertrapt.
Modeontwerper/ kunstenaar Bas Kosters maakt de kostuums die een belangrijke rol spelen in deze voorstelling. De meiden hebben een bijna fetisjistische relatie tot de kleren van Madame. Haar garderobe speelt een hele belangrijke rol. Ze kruipen om beurten uit de krochten van hun meidenbestaan en transformeren in Madame.
Bambi is na Robin Hood het tweede deel in de collectie What’s in a fairytale?! waarin oeroude verhalen met nieuwe ogen worden bekeken. Gooi al je vooroordelen overboord en maak je op voor een grootse satire waarin de jacht op deze ogenschijnlijk onschuldige verhalen op humorvolle wijze wordt geopend.
Romantiek van de onschuld
In 1923 schreef de Oostenrijkse schrijver Felix Salten zijn roman Bambi, een leven in het woud. Bambi groeit op, the hard way: de jager schiet zijn moeder dood. Of je nu het boek leest of de Disney-film ziet, het is misschien wel het zieligste verhaal ooit; een lief klein reetje zonder mama. Regisseur Sarah Moeremans en schrijver Joachim Robbrecht vragen zich in Bambi af waarom dat zo zielig is? Willen we liever slachtoffer zijn dan dader? Het Bambi-verhaal geeft hen aanleiding om de ogenschijnlijk natuurlijke verdeling tussen daders en slachtoffers binnenste buiten te keren. In deze voorstelling zie je Bambi zoals je hem nog nooit hebt gezien. Het onschuldige hertje maakt plaats voor een gevaarlijk dier met tanden, vertolkt door Benny Claessens. Met rond hem zes wellustige jagers die allemaal een stukje van zijn lieve onschuld willen opeisen.
Robin Hood is onderdeel van What's in a fairy-tale?*, een collectie voorstellingen waarin populaire of iconische sprookjesachtige verhalen het uitgangspunt vormen.
Hoe lang kan je revolutionair blijven? Stel dat we terugkeren naar Sherwood Forest en vandaag Robin Hood en zijn Merrymen opnieuw bezoeken. Wat zou er na acht eeuwen zijn overgebleven van hun idealen? Hoe is het met de life-work balance van de Merrymen gesteld? Hebben ze nog steeds die rebelleuze Can do- mentaliteit? Zijn ze nog steeds de vriendelijke rovers of zijn het ondertussen medogenloze graaiers? En is king John milder geworden?
Uit een botsing tussen de oude legende en hedendaagse wereld ontstaat een nieuwe interpretatie van het Robin Hood verhaal.
* What's in a fairy-tale? Sarah Moeremans is regisseur en bedenker van deze collectie van drie voorstellingen die worden geproduceerd door toneelgroep Oostpool : Robin Hood (2018), Bambi (2019) en De Rattenvanger (2020). Typerend voor haar werk, is dat ze steeds aan meerdere voorstellingen werkt die ze groepeert tot een collectie, waarbinnen de voorstellingen een onderling verband hebben.
In Nassaba : Song of A Bird, volgt Jimmy Grima zijn vader met een camera naar de velden aan de Maltese rotskusten, waarop hij tot voor kort trekvogels ging vangen. In een één uur durende performance waarin hij gebruikt maakt van het video-materiaal, documenteert Jimmy de gevoelswereld en de kunst van de Maltese vogelvangers, waarvan sommigen de melodieën van de trekvogels hebben leren imiteren. Song of a Bird, is een portret van een verdwijnende praktijk die steeds negatief in het nieuws komt vanwege zijn impact op de vogelpopulatie, maar waarvan we hier ook een andere dimensie te zien krijgen; vogelvangen is namelijk ook een manier van in de natuur zijn en een spel waarin ouder en kind van generatie op generatie een sentimentele band smeden.
(Beeld: Jan Brokof)
EXOOT- Tropical Healing
Locatie : Vriend van Bavink (Gelderse kade 30)
Aanvang : 20u30
In sommige oorden wordt de vreemdeling uitgekotst, terwijl ze hem elders juist opslokken.
Exoot-Tropical Healing is een tentoonstelling én voorstelling waarin we ons exotische ik kunnen heroveren en het kannibalisme overwegen als heilzame strategie om met de ander om te gaan. Een weldadige therapiesessie voor de verwaterende identiteit van iedere wereldburger.
Beeldend kunstenaar Jan Brokof bouwt Galerie Vriend van Bavink in Amsterdam om tot theatrale installatie; een zwemparadijs waarin de tropische iconografie wordt gerecycled: kokoswater, kolibri’s, helikopters, conquistadores, zoomende airco’s, Braziliaanse wax en bromelia’s.
In een regie van Joachim Robbrecht spelen De Warme Winkel-acteur Ward Weemhoff en de Braziliaanse actrice Mariana Senne dos Santos verliefde continenten op zoek naar een onbewoond eiland om daar nog eens opnieuw te kunnen beginnen.
Tickets & meer info over de voorstelling en het contextprogramma vind je op de website van Frascati.
Expositie
De expositie wordt geopend op zondag 18 maart en is elke donderdag, vrijdag en zaterdag gratis te bezoeken in Galerie Vriend van Bavink van 12.00 tot 18.00uur.
Contextprogramma's
Locatie: Galerie Vriend van Bavink/ Pacific Place, Geldersekade 30 in Amsterdam.
Zaterdag 25 maart
15.00 – 17.00
Taal: Nederlands
Een middag met poëzie, film, theater en discussie over de tropen als spiegel van onze diepste verlangens en angsten. Waar overweldigende vitaliteit omslaat in verrotting en verval. Met schrijvers, dichters en denkers samengebracht door medeorganisator literair tijdschrift De Gids.
Zaterdag 1 april
16.00 – 18.00
Taal: Engels
Een middag vol kannibalistische filmfragmenten, samengesteld en uitgelegd door Dana Linssen, filmcriticus voor o.a. NRC Handelsblad. Zij voert ons de geschiedenis van de kannibalenfilms.
Zaterdag 8 april
16.30- 18.30
Taal: Nederlands
Mandarijneenden, de Hottentotvijg en de Japanse Duizendknoop. Gosie Vervloessem deelt in haar performance Recipes for Disaster: Invasive Species haar nieuwste keukenexperimenten over invasieve plantensoorten. Hierin wordt het idee dat alles netjes te classificeren valt aan het wankelen gebracht. Daarna introduceert stadsecoloog Geert Timmermans ons in de wereld van invasieve exoten. In Amsterdam. Met levende exemplaren.
Zaterdag 15 april
17.00-19.00
Taal: Engels
Claude & Hannes serveren een veganistisch kannibalistisch diner van 7-gangen, zoals ze het zelf noemen Raising ants, a hyperbolic dinner. Na het diner wordt u bijgepraat door Catarina Vieira, die een performatieve lezing houdt over het eten van mensen. Ofterwijl, een gastronomische vooravond vol Expanded Cannibalism.
Laffe vredestijd?...De wereld herdenkt het begin van de Eerste Wereldoorlog…natuurlijk, we kunnen ons nauwelijks voorstellen hoe het geweest moet zijn…hallucinant. Gelukkig kwam er een eind aan. Of niet? Was er niet nog een update, de Tweede Wereldoorlog en een andere, die Koude Oorlog heette? En Star Wars en Call of Duty? En dat andere spel, de zogenaamde War on Terror?
Wat nu? Wat ooit op een slagveld werd uitgevochten speelt zich af in het theater van de verbeelding. Oorlogsstrategieën worden gebruikt in corporate business, marketing en politiek. Spam-faced-zombies en bot milities koloniseren de privé-sfeer. Het hele leven is een slagveld waarop angsten moeten worden beheerd en vermarkt.
The Great Warmachine probeert de perspectieven op de oorlogseconomie waar we in leven te updaten. Gedekt door pixelcamouflage en geïnformeerd door 3D geprintte geschiedenis proberen we ons voor de toekomst te wapenen met de strijdlust van de deserteur.
Bromance is de vierde tekst die ik maak voor de jeugdvoorstellingen van Toneelgroep Oostpool. Regisseur Timothy de Gilde vroeg me een 'well made play' te schrijven over ontluikende liefde tussen jongens.
In Bromance wordt de relatie tussen Tim en Bo op zijn kop gezet wanneer de stadsjongen Jonas arriveert. Gevoelens van vriendschap, liefde en jaloezie vermengen zich wanneer ze met z'n drieën een fietsvakantie ondernemen. Fantasieën, twijfels, sociale verwachtingen en groepsdruk, maar ook gebrek aan ervaring in de liefde brengen de verhoudingen tussen de drie personages op spanning.
In een kettingreactie van gebeurtenissen en ontmoetingen laat ik vele nuances van het gevoelsleven van puberende jongens zien in relatie tot de liefde.
De grens tussen publiek en privé is geslecht and there’s no way back. “Privacy is niet langer de sociale norm” meldde facebook oprichter Mark Zuckerberg onlangs. Nog niet zolang geleden ontroerden en provoceerden kunstenaars het publiek met hun vuile lakens en vieze peuken (Tracey Emin), de geboorte van hun kind (Ed van der Elsken en Stan Brakhage) en intieme sexscènes (Andy Warhol onder andere). Een artistiek tijdperk is ten onder gegaan omdat iedereen zijn vuile was nu buiten hangt.
Privacy, een dialoog tussen acteurs Ward Weemhoff en Wine Dierickx, die niet alleen op de scène een koppel zijn, voert ons naar de grenzen van het intieme. Schipperend tussen fictie en werkelijkheid, tussen de re-enactments van iconische kunstwerken (van kunstenaarskoppels Yoko Ono en John Lennon en Jeff Koons en Illona Staller), en hun private leven, evoceren ze de tijd waarin het intieme nog iets mysterieus had. Te gelijker tijd stellen ze ook de vraag naar het nut en de aantrekkingskracht van het geheime en gemaskeerde. Privacy wordt als striptease van persoonlijke bekentenissen geënsceneerd. Het confronteert ons met onze ethische instelling en onze nostalgisch verlangen naar erotiek in tijden van post-private pornografie.
Deze productie werd oorspronkelijkin 2013 geproduceerd bij het NNT in een regie van Sarah Moeremans en is in 2015 opnieuw opgenomen door Sarah's collectief Moeremans&fonds op het Oerolfestival en maakt in 15-16 een tournee door Nederland en België.
Crashtest Ibsen Nora is een bewerking van Ibsens klassieker Et Dukkehjem, geschreven op vraag van Sarah Moeremans. Het is de eerste in een rij van vier Ibsen-bewerkingen op basis van zijn eigentijdse drama's. Het oorspronkelijke stuk vertelt het verhaal van Nora, een vrouw wiens gelukkige huwelijk scheuren begint te vertonen. Ze realiseert zich gebukt te gaan onder de negentiende eeuwse door mannen gedicteerde maatschappelijke normen en waarden en de subtiele en minder subtiele onderdrukkingsmechanismen. Wanneer ze hiertegen rebelleert en zich in bochten wringt om haar huwelijk te redden realiseert ze zich dat er maar één mogelijke uitweg is, namelijk haar man te verlaten. In deze Crashtest neemt het legendarische personage Nora het niet langer dat ze telkens weer in de rol van rebelse vrouw wordt geduwd om het traditionele man-vrouw patroon te bevestigen. Ze ziet het stuk zelf als een gevangenis waarin ze steeds weer hetzelfde aanklaagt en daardoor ook de bestaande verhoudingen in stand houdt.
Ze verzet zich gedurende het hele stuk tegen de manier waarop haar rol haar noodgedwongen naar de katastrofe leidt -wetende dat ze al 134 jaar 'hetzelfde liedje' speelt, terwijl 'het echte theater van de wereld' toch wel degelijk drastisch is veranderd. Op het einde van het stuk vindt ze een alternatieve vluchtroute uit de malaise!
De stelling van dit stuk is dat dit repertoire - oorspronkelijke bedoeld om de valse schijn in de samenleving aan te kaarten - ons nu in patronen drukt die we eigenlijk van ons af willen schudden.
Trailervoorstelling 15+
Stop looking 4 de real sh*t ! Ik fantaseer je helemaal aan gort.
GTA 5 is een voorstelling omtrent de populariteit van de gelijknamige keiharde action adventure game onder jongeren. Elke Playstation of Xbox fan heeft het spel maandenlang in zijn console.
Naar aanleiding van deze game schreef ik een nieuw stuk waarin de grenzen tussen het echte en het fictieve leven vervagen. Over het leven als game. Over willen verdwijnen in iemand anders en een rol spelen in een wereld die niet alleen meer in het hier en nu bestaat maar zich ook afspeelt in de virtuele ruimte. Over de wil extreme sensaties te ervaren die in de saaiheid van het leven maar moeilijk te vinden zijn.
In mijn onderbroek ontwaak ik ergens buiten de dampende stad. Ik weet niet hoeveel mensen ik gekilld heb, hoeveel auto’s in de prak geracet. Iedereen is getting wasted, schiet in het rond en sterft duizend levens. Het vliegtuigwrak ligt uit te branden op het strand. Ik zwem de zee in, op zoek naar verkoeling. Pappie en mammie maken zich zorgen. Speelt mijn kind het spel of speelt het spel mijn kind?
Zilveren Krekel
GTA 5 is bekroond met de Zilveren Krekel 2015, prijs voor de meest belangwekkende jeugdtheaterproducties van het seizoen...
Uit het juryrapport:
'GTA5 is een even filosofische en confronterende als brutale en gruizige voorstelling over games & fantasie in het algemeen en geweld en Grand Theft Auto 5 (GTA5) in het bijzonder. Joachim Robbrecht schreef een messcherpe tekst over de impact van gamen op onze fantasie, zonder in moralisme te vervallen."
"ELISABETH : Als we vooruit willen met de wereld is het onvermijdelijk dat we de mensen die de vooruitgang tegen houden opzij zetten"
Queens fantaseert verder op een ontmoeting die in werkelijkheid nooit heeft plaats gevonden : Koningin Elisabeth I van Engeland en Maria Stuart van Schotland spreken elkaar op slot Fotheringhay, waar Maria al jaren opgesloten zit omdat ze aanspraak maakt op de Schotse troon. Maria dreigt onthoofd te worden. Koningin Elisabeth, niet helemaal in het reine met deze beslissing, tracht haar nicht te overtuigen afstand te doen van haar aanspraken. In een lang verbaal duel schuiven beide koninginnen de schuld heen en weer, maar uiteindelijk valt de bijl...
Queens is meer dan een historisch stuk, het is ook een satire op de lafheid, het pragmatisme en de onnozele romantiek die even goed onderdeel zijn van de grote politieke gebeurtenissen als visie en dapperheid. Achter elke zin vermoeden we een verwijzing naar een hedendaagse politieke figuur.
Trailervoorstelling 12+
Zoenen met Seizoenen!
Vanden Winter ende vanden Somer is één van de vier oudste toneelstukken ooit in het Nederlands geschreven, meer dan 600 jaar geleden. Het zijn geen personages van vlees en bloed die in dit stuk op het toneel verschijnen, maar twee seizoenen, ‘De Winter’ en ‘De Zomer’.
In deze nieuwe bewerking bekvechten de twee al rappend of het nu mooier is verliefd te worden terwijl men ‘s winters op schaatsen over de beken zwiert of eerder ’s zomers, plonzend in het zilte zeewater aan het strand van Scheveningen. Wanneer de gemoederen hoog oplopen, komt De Liefde zelf opdagen en verzoent de ‘Heetgeblakerde’ en de ‘Ijzige’ tot een nieuwe lente.
In Vanden Winter ende vanden Somer gaat het over de grootse emoties en de fantasieën die zich van ons meester maken wanneer de kalverliefde ons overmeestert: vlinders, stormachtig verlangen, de pijn van jaloezie, de ijzige angst te verliezen, regenbogen van blijdschap en vlagen van verdriet. Alleen het geweld van natuurfenomenen kan de heftigheid van de liefde vatten.
Trailervoorstelling Vanden Winter ende vanden Somer is een coproductie van Toneelgroep Oostpool en theater Sonnevanck en reist langs scholen en festivals.
Crashtest Ibsen Volksvijand is een drastische bewerking van Ibsen's Volksvijand. Het is, na Nora, het tweede in een serie stukken, geschreven op vraag van regisseur Sarah Moeremans, waarin het gedachtengoed van Ibsen wordt verraden, verrijkt en hergebruikt.
In Vijand van het Volk (1883) van Henrik Ibsen ontdekt een dokter in een klein kuuroord dat het bronwater vervuild is. Maar de economische belangen zijn groot en na een slopende strijd met de burgemeester (zijn broer) en de lokale pers, wordt hij door de bewoners als volksvijand verjaagd.
Ibsen thematiseert in zijn stuk de strijd tussen idealisme en pragmatisme, die uiteindelijk uitmondt in een katastrofe. In de Crashtest Ibsen versie verschuift het perspectief naar het dramatisch bewustzijn van de personages zelf. De personages lijden niet zozeer aan een overdreven dosis idealisme of pragmatisme, maar gaan ten onder aan hun verlangen naar drama. Het zijn niet zijn overtuigingen, maar de drama-verslaving zelf, die de mens tot doemdenker en katastrofe verslaafde maakt.
Een spook dwaalt door Europa – het spook van het kolonialisme. Alle grootmachten van het oude Europa hebben zich in Berlijn verzameld om Afrika onder elkaar te verdelen. Op uitnodiging van rijkskanselier Otto van Bismarck vond in 1884/5 in zijn paleis de zogenaamde Kongoconferentie plaats. Op die conferentie werden willekeurig lijnen door het Afrikaanse continent getrokken, die tot vandaag als landsgrenzen bestaan en altijd weer tot politieke conflicten en militaire interventies leiden. Tegelijkertijd markeert deze datum het begin van de dertigjarige Duitse heerschappij over de koloniën op het gebied van het huidige Togo, Kameroen, Namibië, Tanzania, Burundi en Rwanda: land- en mensenroof, plunderen van grondstoffen, dwangarbeid, oorlog en genocide waren het gevolg.
De Berlijnse gohstbusters van andcompany&co hebben zich op de zoektocht naar koloniale geesten gestort: een volkstuin-nederzetting, meerdere straatnaambordjes, zelfs een hele wijk en een bekende supermarktketen worden ook vandaag de dag nog, bijna 100 jaar na het officiële einde van het Duitse kolonialisme door deze geesten geteisterd.
Een U-Bahnstation in de buurt van de toenmalige Rijkskanslarei schijnt de toren naar de onderwereld te zijn. Vorst Bismarck, die in Friedrichsruh geen laatste rust vond, spookt daar rond als 'witte man': Witte man, wat nu?
In 1568, 444 jaar geleden, vochten in Nederland de geuzen zich onder de Spanjaarden uit. Ineens was de burger vrij, net als de markt. En de staat!
Een slordige 200 jaar later blikte de Duitse toneelschrijver Friedrich Schiller terug op die geboorte van de Hollandse vechtersmentaliteit, in zijn stukken Don Karlos en De opstand der Nederlanden. Hij beschouwde Nederland als een gidsland voor de rest van de wereld. Hier ging het er aan toe zoals het hoort… Die voorbeeldfunctie lijkt Nederland vooral in de meest recente decennia te hebben verspeeld.
Is het tijd voor een nieuwe revolutie? Of is die al begonnen? Wie is dan eigenlijk precies de vijand? Negen acteurs bezetten het theater om de opstand voor te bereiden. Vergezeld van spoken uit het verleden, ideeën over het heden en visioenen van de toekomst beklimmen ze de barricaden.
De komende opstand is gebaseerd op een politiek essay dat in 2007 in het frans verscheen onder de titel L'Insurrection qui vient door auteurs die zichzelf het Comité Invisible noemden. Onder andere deze tekst, maar ook oude geuzenliederen, Friedrich Schillers Don Karlos en Monty Python worden in deze voorstelling gebruikt voor een multi-perspektivische blik op geschiedenis en actualiteit van revoluties.
Die now, enjoy later!
In Mozarts Le nozze di Figaro strijdt Figaro tijdens de bunga bunga party van graaf Almaviva voor de monogamie. In tijden waarin ongeveer de hele wereld zich graaf Almaviva waant en dating sites het liefdesleven reguleren lijkt strijd voor de ware liefde nauwelijks nog kans van slagen te hebben. In Figaro Desire Machine wordt liefde opnieuw op de kaart gezet als een belangrijk middel om een revolutie te starten.
In de voorstelling worden aria's uit Le nozze di Figaro gesampled met popliedjes en teksten met denkbeelden over de liefde, geschreven door Sigmund Freud, Jenny Holzer, Slavoj Zizek, Gilles Deleuze, Jacques Derrida e.a. Zo komt het discours omtrent liefde en verlangen van de afgelopen 200 jaar voorbij, terwijl de performers zich bezinnen op nieuwe ideeën omtrent samenzijn. Daarvoor worden Beaumarchais' en Mozart's ideeën over monogamie en verlangen opnieuw tegen elkaar uitgespeeld.
Twee Poolse seizoensarbeiders spelen De meiden van Jean Genet. Tussendoor trekken zij parallellen met hun ‘echte’ leven. Aan de hand van foto’s en anekdotes laten zij zien hoe Polen veranderde van armoedig postcommunistisch achterland tot een zelfbewuste consumentenstaat.
In de haat-liefdeverhouding van de dienstmeiden met hun Madame weerspiegelt zich de haatliefde die sommige Poolse werknemers voelen voor hun West-Europese werkgevers. Zoals de meiden in de kleerkast van Madame duiken en haar virtuoos naspelen, zo smukken de Poolse ploeteraars zich op met de westerse welvaartssymbolen. Daartegenover staan de dagelijkse nederigheidsoefeningen: hotel schoonmaken, bloembollen pellen, asperges steken, stukadoren, varkens castreren.
'Vertaald' vanuit het Japans betekent de titel: Lost in Translation. Dat is ook de naam van de film van Sofia Coppola van enige jaren geleden. De verwijzing is niet toevallig. In Coppola's film zijn twee mensen verdwaald: niet alleen in Tokyo, maar ook in hun eigen leven. Robbrecht parodieert deze legendarische film met de Randstad als setting. Zijn Japanse hoofdpersonen verdwalen echter niet, maar zijn juist op zoek naar het vreemde en onbekende. In de Hollandse karaokebar waar zij belanden, moeten zij tot de conclusie komen dat de wereld niets meer te verbergen heeft.
De internationaal verbreidde maar oorspronkelijk Japanse uitvinding 'karaoke' is het uitgangspunt voor de voorstelling. Componist William Bakker maakt daarvoor nieuwe songs geïnspireerd naar het Shibuya-kei genre op basis van mijn teksten. Videokunstenaar Tijmen Hauer spiegelt het verhaal in karaoke-achtige videobeelden en geeft grafisch vorm aan de ondertiteling van de Japans en Engels gezongen songs. De twee hoofdpersonages worden gespeeld door Tashi Iwaoka en Keyna Nara, van oorsprong Japanse dansers.
