Twee Poolse seizoensarbeiders spelen De meiden van Jean Genet. Tussendoor trekken zij parallellen met hun ‘echte’ leven. Aan de hand van foto’s en anekdotes laten zij zien hoe Polen veranderde van armoedig postcommunistisch achterland tot een zelfbewuste consumentenstaat.

In de haat-liefdeverhouding van de dienstmeiden met hun Madame weerspiegelt zich de haatliefde die sommige Poolse werknemers voelen voor hun West-Europese werkgevers. Zoals de meiden in de kleerkast van Madame duiken en haar virtuoos naspelen, zo smukken de Poolse ploeteraars zich op met de westerse welvaartssymbolen. Daartegenover staan de dagelijkse nederigheidsoefeningen: hotel schoonmaken, bloembollen pellen, asperges steken, stukadoren, varkens castreren.